“-yolun açýk osun Ismayýl var yoluna göpgözel get emme günün birinde her þey yolunda olur da bana gelmeð isdersen yaþayosam bu gapý sana her dayim açýk ömrüm marýsa bi kýrk yýl taha yolunu gözlerin kendimi hiþ bi zaman sana ýlayýk görmesem de sen benim hep ilk göz aðrým garazevdam, yavýklým aþgýmm, niþanlým gocam, herifim, erkeðim, erimsin ben senin sayýlýrýn, bu ben beni bildim bileli böyledir evel Allah emanetine leke gondurman emme hinci çoluk-çocuk gözler yolunu hanýmýn bekler “yuva yýkanýn yuvasý olmaz” deler onun uçu …”
boazýmda düðümlendi her þey o gene sarýlmað isdedi ý ýh.. “bi ðelen oluvuru bi ðören olu(r) neneyeyin iþde geldin..
murazým.. bi tefacýg da ossa gördüm, sarýldým yana(ðý)mda eliyin izi ýsýcaklý(ðý) var ya yeter bana ömrüm oldukçana
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.