Ömür bitti yollar habersiz

ÖMÜR BÝTTÝ YOLLAR HABERSÝZ

Ey melek sýmalý mah yüzlü caným
Deryalara taþtým selden habersiz
Bende bir ateþ var nazlý caným
Duman olup çýktým külden habersiz

Bin ðüzel içinde ranâm sallýdýr
Ândelip misali tatlý dillidir
Abý þerbet akar dilde bellidir
dudaðýna düþtüm dilden habersiz

Mor menekþe sümbül çeker sefayý
Baldýran zehri ver gör sen vefayý
Bülbül çekmedimi senden cefayý
baðlar goncalandý gülden habersiz

Yâr olmaz bülbüle dalýn eðrisi
yar sanmýþ kendini melek yavrusu
Namelere düþtü sözün doðrusu
Mýzrap çalar söyler telden habersiz


Bu alem bu seyran sanki dar bana
Egip baþýn selam verdi yar bana
kimseler bilmeden geldi sýr bana
Girdi haramime elden habersiz

kötü söyleyemem ahsýz dilimden
bir fasýl çalayým kopuk telimden
leylamý getirin sahra çölünden
mecnunu yaktýlar çölden habersiz

Harunim gençliðin suyu durulmaz
Sürðülü kapýdan içe girilmez
Zincirlerden kopan taylar yorulmaz
Ömür geldi geçti yoldan habersiz

harun yýldýrým

andalip bülbül
rana ( güzel )
ugrusu ( gönül almayý bilem kimse )

beden sarýnca topraðý erer aþkýn vuslatýna
hak divanýna durunca nere düþer kýsmetine
Sosyal Medyada Paylaşın: