Zaten ben şair değil şiir olmak istiyorum

Bodrum mavisi çocuk þiirler getirdim
Begonvillerin sardýðý bembeyaz evlerden
Bodrum bir deli mavi
Karýþtýrýrým bizi bazen...
O þair,
“sen turkuaz bir kýyý þehrinde...” diye baþlayan þiiri…
Bu yüzden yazdý, beni hiç tanýmadan...
“Hiçbir sözcük gözlerine bakmadan vurgun yiyemez ki
Okyanusum…”
Diye bu yüzden dedi adam...

Süzülüyor nazlý gelin yelkenler...
Daracýk sokaklarýndan geçeceðim az sonra
Çocuk sesimin çýðlýklarýyla
Çakýr keyif gençliðim...
Barlar tekilacýlar balýkçýlar meyhaneciler...

Kaldýrýmlar sallanýrdý ýslýk sesinle
Arnavut kaldýrýmlar...
Ýþte derdi : “ Bodrum’un en güzel kýzý…”
Kayýkçý...
Utanýrdým topuklarým girerdi kaldýrýmýn içine...
Bir çocuk sesinde koca bir kadýn
Þiirler getirdim Ýstanbul’a...

Ýstanbul gri mavim
Yaþanmamýþlýklarým...
Neresinden baþlasam...
Köprülerinden geçerken büyüyor þiirlerim…
Ve heyecanlýyým hala…
Þehir içinde þehir bulmaca oynarken keþfettiðim kadýnlýðým...
Devasa binalarýn küçülürken gözümde
Gittikçe…
Öyle eski ve öyle güzelsin ki...
Vazgeçemem cennetinden de
Cehenneminden de...
Öyle aþýðým iþte!
Öyle aymaz...

“Ben de daha önce Bodrum’da yaþadým.
Ýlerde yine orada yaþamayý istiyorum” dedi adam...
“Bende, bende…” dedi kadýn.

Ýlk anda anlamýþlardý anladýklarýný bilmeden
Bu þehirde nefes alamayacaklarýný
Öyle de oldu hikâye...
Aþk bir tesadüftü her þeyden daha çok…
Kafamýza düþen bir þey kadar tesadüf...
Yeniden geçmek için delirdiðimiz…
O üst sokaktý; bir daha düþsün diye beklediðimiz…
O taþtý
Kafamýza
Kaldýrýmlarda...
Kentlerdi, kasabalar, köyler...
Ýsim bitki hayvan þehir oynarken
Bitkisel hayatta bir þehirde…
Ýsimle hayvan arasýnda sayýklamaktý adýný!

Ýnsan olmayý üstün bir meziyet sanmaktý
Arý olamamanýn þansýzlýðýydý belki de…
Ýnsan olmanýn þansý...

Aþk
Gidemem cennetinden de
Cehenneminden de...
Dediðimiz
araftý.

Bodrum mavisi çocuk þiirler getirdim sana
Begonvillerin sardýðý küçük beyaz evlerden
Bir bayram sabahý…
“Dedeme gösterdim resmini…”
“Bu daha çocuk yaþý kaç?”
“ Bilmem, hiç sormadým…”
“ Bence on sekiz” dedi adam...

Gülüþüm þeker daðýtýyordu çocuklara
Kadýn gülüþüm, görmedi...
Bende hiç tanýmadan sevmiþtim dedeni...


Öyle tek ve özeldin ki...
Git m e d i m
Cennetinden de
Cehenneminden de...

Bodrum mavisi...
Ýstanbul grisi...
Dedim ama…
Doðuyorum
Kömür karasý...
Hýrçýn dalgalarýnda Karadeniz’in
Zonguldak, mavi siyahým
Hikâyemin gizli öznesi
Ve
Dolaylý tümleçlerim...

Masmavi þiirler getirdim size
Denizlerimden...
Okyanus ötesi bakýþlar
Bir de…

Hiç b ü y ü yemeyen þiirler...
Lakin:
Zaten ben þair deðil
þiir olmak istiyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: