Bütün aþk ve garamýný
En harim yere götürüp
Yýldýzlardan seyre daldý yalnýzlýðýmý...
‘Büyük sevdalar büyük ölürler’ demiþtin
Gittin!
Oysa tapýnaklarýndý gözlerim
Ellerim seyrine esir
kaçmak istedikçe avuçladýðýn
terli ve utangaç mevsimin...
Okyanuslarda yalnýz bir gemi
Ýyi yürekli bir kaptan
Kökleriyle sarmalayan bir aðaçtýn
Topraðým...
diktiðin þatolarda ‘ ecem’ dediðin
Yaban ve asi kýzýn...
Karanlýktan ,gök gürültüsünden
ve kendi gölgesinden korkan
ürkek ceylandým...
Tam ortasýnda saðanaklarýn;
býrakýp gittin!
tüm çiçeklerin
gün geçtikçe daha susuz
gittikçe daha solgun
yaþadýkça daha ölüler!
Ölüler de intizar ederler mi?
Iþýðýmý söndürmek istediler kaç defa
Çiçeklerimi koparmak!
Söküp attým kendi ellerimle ayrýk otlarýný...
Yeniden çoðalttým kendimi
Yeni masallarla...
Avundum!
surlarýma ümitler serptiler...
Kuþatýlmýþ bir akþamým þimdi
yalanlar ve oyunlarla...
Yenildim!
Ayrýlýk ölümden beter dediler
Güldüm geçtim önceleri...
beteri de sevilirken
daha beteri de
fark ettirmeden
dahasý tam içindeyken...
Sinsice öldürülmekmiþ!
En kolayýymýþ seninki
Niye gittiðini anladým þimdi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.