Yokluðun köhneleþmiþ sokaklarda
Çýnlayan bir melodiydi
Dolarken kulaklara
Tüm vücudum ürperirdi
Eþsiz bir tat gelirdi dilimin ucuna
Senden kalan öpücük kýrýntýlarý..
Her köþe baþýnda kokun eserdi
Sineme hafiften
Belki buradan çok kez
Geçtiðimizdendi bu taný..
Ayaðýnýn taþa takýlýþlarý kalýrdý
Göz sahnemde
Ne zaman sensiz geçsem
Mutlaka sekerdim bende
Ayný yerde...
Martýlarla simit paylaþtýðýn
Kýyýdaki sandalyen
Hep bomboþ olurdu
Sanki herkes bilirmiþ gibi
Sana ait olduðunu
Senin yerine oturur,
Senin gibi paylaþýrdým martýlarla
Fakat hiçbiri üþüþmezdi
Simitlerimin baþýna
Sana gelirlerdi, seni isterlerdi
Seni…
Kapýnýn önünde aç kalmasýnlar diye
Koyduðun mamalar da bitmiþti
Tekrar doldurdum
Suyunu da yanýna koydum
Ýnanýr mýsýn?
Mahalle kedileri bile kýzgýn bana
Dokunmamýþlar günlerdir
Açlýðý yeðlemiþler,
Sanýrým onlar da seni özlemiþler…
Sabah koþarken yaþlý amca yine oradaydý
Seni sorduðunda
Gözlerim kaçtý bulutlarýn ardýna
Konuþamadým, anlatamadým
O da kalktý gitti yanýmdan
Bu kez ‘iyi günler gençler’ diye
Dilemeden gitti…
Her þey, herkes seninle
Önemsiyor beni
Seninle bütün olmuþluðum,
Seninle taþýp dolmuþluðummuþ
Meðer beni ben yapan..
Senin oluþunmuþ meðer
Beni ‘SeN’ yapan…