fýrtýnalar koptu gönlümde gözlerim görür görmez onu bir büyük kayaya çarpýldým sandým daðýldým,parçalandým un ufak oldum çaresiz kalýpta bocalayarak ateþler içinde kor olup yandým gözleri elaydý,sisliydi o sisli gözler üzgündü ardýnda saklanan ince sýr ise gizli gizli duran acý ve hüzündü besbelli yanmýþtý yakýlmýþtý bir zaman çaresiz kalmýþtý sanki yaþamaya küskündü bakarken gözlerime derinden derine kirpikleri geçiverdi birden bir ok yerine saplanýp da yüreðimin tam üzerine beni benden aldý da gönlünün ortasýna götürdü