Ömür; küçük bir kýz çocuðunun kavuniçi tokasýndan, sert bir aðaç kabuðuna. Kovuðunda yalpalarsa bir rüzgar, býrakmaz. Tüm bildiði acý naðmelerine teslimsin iþte susmaz. Serin ve kuru bir ikindi havasýda serenat yapar bozkýrým akþamýna. Susmazlar. Ah! Sobam yanýma, caným yarýma, aklým baþýma... Keskin bir kükürt kokusu burnumda, dilleri yansa. Sönmese yatsýya. Sustum hep, susun, sussunlar. Ölsem bende anlasalar. Ah! Afitap sarýya, bulut kýzýla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.