gece...

GECE


GECE

duldamda mahsun mektuplar
dudaðýmda kurur kara gece
içer/im/de kýsýr kalmýþ birkaç kuru hece
paslýydý hep baktýðým pencere


bir yaným cemrelere hasret üþürken
tenim kokunda kýþ döker
ve zulamda birkaç eski hatýra donup kalýr
sarma sigara dumaný bir hasret tüter
görüþmecim olur düþlerim sabahlarýma
ki bu yüzden hep uykusuz erken uyanýrým...


serçe kanadýna karýþýr hep þafaklarým
kirpiklerimde geçmiþin çizgileri
saçlarýma çið düþmüþ rüzgara emanetim
alnýmda hatýralarýn derin izleri nasýrlý
kimsenin bilmediði bir mevsimdi elimdeki resmin


küskün kaldýðým yastýðým
altýma serilen döþeðim buz kesilmiþ
bir yanda bahar düþlerin çiçek açar
bir yanýmda ayrýlýðýn yaprak döker yol kapar


Ýþte hep o zaman kararýr gözlerim
karanlýkta peþine düþtüðüm yýldýzlarým
arkan sýra yürüdüðüm kaldýrýmlar
çelme dolar çelimsiz dizlerime
yýðýlýp kalýr lambalarýn gölgesinde bir tarafým



o vakit saklanýrým gökyüzündeki ayýn karanlýðýna
sana gelmiþ gibi bir tarafým
bu yüzden doldururum gönlüme her gece yakamozlarý


umarsýz ucunda oturduðum uçurumlar
ya da kanadýna sarýlmak istediðim martýlar
kanatlanýr hep kývrýk dudaklarýmdaki kelimelerden
sonrasý hep sensizliðin senfonisi dalgalarýn sesi...


þiirlerin naçar kaldýðý bir zaman baþlar
dökülür yaðmur
sonrasýnda bir nefesin uzun bir öyküsü olur
mahzeninde söylenmemiþ sözcüklerin deminde
demin gibi aklýma gelirken kýzýlca kýyamet eski seviþmeler
terletirdi hep izlediðimiz ayýn titrek gizemi
dün gibi yakamozlar ýslatýrken gözlerimizin buðusunu ...






Sosyal Medyada Paylaşın: