Yaşayan Bir Cenaze

Bana küçükken olduðu gibi
Masal anlatsana anne.
Iyiler kazansýn yine
Yere düþtüðümde,
Kanayan dizime sürdüðün ilacý
Þimdi sürsene yüreðime...

Elimden sýmsýký tutsana baba
Kýzmayacaðým söz!
Küçük muamelesi yap bana
Yeter ki,
Elimi hiç býrakma.

Ah be anne!
Nereye süreceksin ilacý?
Ben ki,
Kan revan içindeyim.

Ya sen baba?
Tutacaðýn elim mi kaldý?
Kýrdýlar kolumu,
Kanadýmý...

Ben ki,
Yaþayan bir cenaze
Bir kefeni eksik
Bir de üstüne atacaklarý,
Toprak kaldý sadece.

[Sümeyya ERCAN]
Sosyal Medyada Paylaşın: