JOURNAL

Saadet,mevsimlerin dýþýnda yaþamak.
Ankara’dan kopar gibi ayrýldým.Tekerlekler
rüyalarýmý çiðniyordu.
Ankara yoktu benim için.O hayal ülkesini
halkeden sendin.
Ve tren bizi hayata götürüyordu. Kader hain bir rejisör,
seni 41’de tanýyabilirdim,42’de tanýmalýydým.
Yýllarý aþýnmýþ libaslar gibi attým üzerimden.
18 yaþýndaydým.18 yaþýndaydýn.
Zamana "geçme dur" diye haykýrdým
zaman saygýyla kapýmýzda durdu.
Beraber olmak için paraya ihtiyacýmýz var.
Kaderin aþktan intikamý bu.

Biliyorum ki benimsin
Kelime kanattýr,kelime buse.
Dün akþam tevekkül kokuyordu sesin,
teslimiyet kokuyordu.

Dýþarda yaðmur çiseliyor.Yine þuh bir bahar sabahý.
Kaçta Kaçýn benim? Seni bütün olarak istiyorum.
Mazini kýskanýyorum. Vaham benim.
Yine sususuzum, eskisinden daha susuzum.

Yine þuh bir bahar sabahý. Ve yine yoksun.
Akþam sesin ümitle ürperiyordu.
Nasýl olsa geleceksin, nasýl olsa birbirimiziniz.
Ama senin için acý çekmemek,
sana ihanet etmek gibi birþey geliyor bana.

Aþka giden yol dikenli
Gençliðim, allahsýz bir çölde akýp giden
baþýboþ bir ýrmaktý.
Sana yazdýklarýmdan utanýyordum.
Kelimeler niçin kaðýdý yakmýyorlardý?
Sosyal Medyada Paylaşın: