Otobüsün camýndan sarkan gözlerimle
Eski tutkularý arayarak geçiyorum
Bogazýn karanlýk sularýndan
Öteki kýyýya
Sessizce
Gecenin döþeðinden kalkýyor
Ay
Bir suçlu gibi mahcup
Sabahýn hayrýna güveniyorum
Ýlk bahar kapýda
Ama
Sahipsiz bir ayaz sarýyor tenimi
Ýnsanlarý gibi
Ýklimide kararsýz bu kentin
Ýstanbul’a kar yaðýyor
Her köþe baþýndan
Yalnýzlýk sýrýtýyor yüzüme
Ve
Sevgilim!
Nerede olduðumu bilmiyor
Aklýmda
Ona
Ýstanbulda olduðumu
Ýhbar etmemi öðütleyen
Jurnalci bir i mge dolanýyor
Kentin
Bakýþlarýnda donan
Kaçak aþklarýna inat…
Taylan KOÇ