Þu divane gönlüme bir ilaç bulamadým, Çaresi yar diyorum ama gelmez mendebur, Ne eylesem ne yapsam bir karar kýlamadým, Yüreðim yangýnlarda ama bilmez mendebur.
Kýymetimi bilseydi yanýmda olmaz mýydý, Beni elma daðýnda arayýp bulmaz mýydý, Yüreðime her sabah þems olup dolmaz mýydý, Oysa mekaným belli ama bulmaz mendebur.
Ah edip yanýyorum feryadýn dayým lakin, Sesi soluðu çýkmaz neden se o çok sakin, Sevene baðdat bile diyorlar ya çok yakýn, Göz yaþým sele döndü ama silmez mendebur.
Diyorum ki hasretin bana geliyor aðýr, Bilmem yüreði mi kör bilmem gönlümü saðýr, Benim sesimi duyup hiç olmuyor mu kahýr, Ayda yýlda bir selam ama salmaz mendebur.
Havva diyor yarama sen olacaksýn çare, Yüreðim sensizlikte bölünmüþ pare pare, O vefasýz gelmeden kapanmýyor bu yare, Bu kalp senindir derim ama almaz mendebur...
HAVVA KESKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
havva keskin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.