Yüreğimin İstasyonu

Cesetler geçiyor yüreðimin istasyonundan
Irak’ tan, Filistin’ den, Afganistan’ dan
Ve nice karanlýk örtüde kapanan diyarlardan
Kuyularýnýn acý tadý ayýrýyor yarlardan

Kanlý kemedle, terli kefenle boðulan
Þafaklarýn remzi karabulutlara sorulan
Ruhunu sarsan acýlarla yorulan
Tarih mirasý olan arazileri çalýnmýþ
Fasih özgürlüðü kubbelerinden yýkýlmýþ
Hayatýn elleri hüzünle nasýrlanmýþ

Her geçen vagonlarda yüreðim titriyerek
Feryat eden gözlerin yaðmurunu izliyerek
Uzaklýðýn kanlý deresine fýrlattýðým
Taþlarýn derdini kalemime sordum

Göllerin duruluðundan alarak
Bir avuç su verdim
Çöllerin kuruluðundan alarak
Bir damla gözyaþý serdim
Kuyunun kanlý rengini
Alýnlara düþen acý tenini
Yüreðimin istasyonuna kapattým

Kan pýntýsý dudaklarýmda tek leke
Acý tanýmý duygularýmda kaba leke
Kafa kafesimde gördüðüm
Mazlum insanlarýn boyunlarýna
Kurþundan zincir çekilmiþ
Mahkum günleri ile ayaklarýna
Esaret parangalarý vurulmuþ

Toprak kan kokuyor
Baðrýna aldýðý cesetlerden
Taþlar yas tutuyor
Yarýna saldýðý avuçlardan

Mazlum insanlýk gidenlerin ardýnda
Ruhunun izini sorguluyor
Günlerin sislerinde kapanmayacak
Zihin odasýndan çýkmayacak
Kalp adasýndan adýmlarý batmayacak
Bir deðil, bin insan yüzü...

Tanklarýn ayininde kusulan bombalar
Namlularýn tayininde tükürülen kurþunlar
Adres sormayan, parmaklarý yormayan
Hain likler...
Dualarý olmuþ: Kin ve cinayet

Özkan Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın: