BEN BİLİRİM LOKMAN'IMI.!

Gönlüme dedimki eðer mümkünse,
Git o yari bulda anlat halimi,
Þaþkýn þaþkýn baktý durdu yüzüme,
Dediki yutarým küçük dilimi.!

Sevgili; adýný söyledim ona,
Karýþtý elleri ayaklarýna.
Yar seni görseydi ne derdi bana,
O zaman anlardý benim halimi.!

Adýný duyunca þaþýrdý kaldý,
Ben gibi derya-yý ummana daldý.
Þansým zaten birdi birden azaldý,
Tutuþturdu ele kâðýrt kalemi.!

Dediki en baþtan yazmaya baþla,
Yazdýðýmý tek tek ölçtü karýþla.
Ömrümü tükettim hep yalvarýþla,
Baktýki hasretlik bükmüþ belimi.!

Þansýný zorlama desemde boþa,
Baktýmki gidiyor hem koþa koþa.
Ya o yetiþirse düþtüm telaþa,
Bir korku sardýki her bir yerimi.!

Kalbim biran sandým duracak gibi,
Gönül on ikiden vuracak gibi.
Hýzlý hýzlý koþtum ölecek gibi,
Kan revan sardý bütün bedenimi.!

Velhasýl yinede yetiþemedim,
Kýrk yýldýr koþarým eriþemedim.
Kader çizgisiyle birleþemedim,
Güldüremedim seven yüreðimi.!

TÝRYAKÝ ediyor gönlüne sitem,
Topraða girince bitermi çilem.
Düþsede diline bir an ikilem,
Ben Bilirim Lokmanýmý çaremi.!

15 Mart 2013
00.13
Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: