Üþüyordu küçücük bedeni Yorgundu gözlerinden belliydi Saatine baktý üçü beþ geçiyordu Durmuþtu zaman Kimse gelmiyordu Sonra oturdu kaldýrým taþýna Titriyordu… Soðuktan mý, ? Yoksa býrakýlmýþ olma korkusu sarmýþ mýydý? Zavallý yüreðini Aðlamaya baþladý birden ‘Anne… Anne ‘diye feryat etti Terk edildiðini anlamýþtý Koþmaya baþladý alabildiðince hýzlý Yetiþebilir miydi? Ama yetiþmeliydi Savruldu birden Oyuncak bebeði kaldýrýmdan caddeye fýrlamýþtý ‘Bebeðim ‘dedi Koþtu arkasýndan Koþtu, koþtu Sonra sessizlik Sonra alabildiðince bir haykýrýþ Yerlere damlayan kan lekeleri Daha yedi yaþýnda bir sübyan Yumdu gözlerini Adý oldu ‘Kötü Kader’…
Sosyal Medyada Paylaşın:
EYLÜL ASYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.