Hiçbir kaygý gütmeden; yalnýz yürek diliyle
Yazmalýyým diyorum ama nerede heyhat
Hakikat güneþinin sönmeyen kandiliyle
Tutuþmak arzusudur bende biricik murat
Baþýna bu gayeyi yükleyen boþ durur mu?
Yürür mü yavaþ yavaþ yoksa hep koþturur mu?
Herkes inandýðýnca tutar ucundan iþin
Himmeti millet olan kýymetlidir elbette
Kalk silkin uyan artýk feryattadýr geçmiþin
Anlarsan hakikati esiriz kemik, ette
Ne olur utandýrma kefensiz yatanlarý
Yalnýz hilal uðruna atýyordu canlarý
Kendi vicdanlarýna kulak veren yiðitler
Gözlerini kýrpmadan çekmiþler sancýlarý
Anadan yardan geçip güller deren yiðitler
Yüklenmiþler yýlmadan en aðýr acýlarý
Ne can ne mal ne evlat onlara engel deðil
Ey cihan hizaya gel gýptayla öne eðil
Vazife elbet aðýr yükü dünyalara denk
Kýþlar kalýcý deðil artýk dönecek mevsim
Yüzlerinde ötenin ötesinde rengârenk
Iþýk ýþýk beliren derinden bir tebessüm
Ýlahi müjdelerle beklenen altýn nesil
Boð artýk karanlýðý gözyaþlarýmýzý sil
Çýkacak güzellikler þüphesiz gün yüzüne
Evler yurtlar yuvalar bayram neþesiyle þen
Sevgiyle daðýlacak insanlar yeryüzüne
Evren, bir gün gülecek kalmasýn hiç endiþen
Ruhlarýmýz vuslata çok yakýnda erecek
Evren sevgi diliyle yeniden yeþerecek
MURAT CANBOLAT