SARAYKÖYÜN AKŞAMLARI

Sarayköy’ün akþamlarýndan kalan,
Mor gecelerin yalnýzlýðýna uzanýyordu yüreðim,
Kaldýrýmlara eðilen güvercinlerin üzerinden batýyordu
güneþe saklanan renkler,
Ýçimde kýrýlmýþ adýný topluyordum yollarýn kenarýndan,
Pas tutmuþ bir sokak lambasýnýn dibine biriken
Yaðmurlarda yüzüyordu bir gemi,
Eskimiþ þiir kitaplarýna uçan kuþlarýn
gözlerinden yazýyordum kýrýlan sözleri…
Sonbahar akþamlarýnýn yorgunluðu esiyordu
rüzgârlarýn yüreðinde,
Baðýrýyordum
Geçip giden buðularýn arkasýndan,
Býrakýyordum gözyaþlarýmýn sesini,
Bir de kendimi,
kuru otlarýn ucundan…
Þarkýlarda ýslanan ellerimi
Gül kokusuna seriyordum uykularý,
Yapraklarda yorulan gecelerde arýyordum
Seni ve o zamaný…
Demlenmeye hazýr mutluluðum ýsýnýyordu,
Çocuklarýn oyunlarýndan çalýyordum
bir anlýk gülüþleri,
Anlatamadým kimseye kendimi;
Kalabalýðýn gölgesinde kýsýlýrken sesimi,
Ezilen kardelen çiçeðinin sýrrýný…
Sarayköy’ün yýldýzlarýna sakladým
oturduðum saatleri,
Yaðmur üstü akþamlarýna dayanan,
Kahkahaya býçak çeken hüznün parmaklarýnda,
Bulutlara boðulan uçaklara verdiðim hayallerimde,
Kýrýlan lambalara atýlan taþ kýzgýnlýðýnda,
Biçare kaldýðým
Sarayköy’ün hüzünlü duvar diplerinde
Unutuldum belki de sensiz…
Haksýzlýktý özlem nöbetlerini bana vermen,
Haksýzlýktý gelip de almaman,
Biter miydi?
Sabahlarýn buðusunda uyuyan
Akþamlarýn dikeni,
Sarayköy’ün akþamlarýnda…

25.02.1999/Perþembe/SARAY
B.BÝRÝCÝK

Sosyal Medyada Paylaşın: