Yine aklýmda sen ilhamsýz þiir yazýyorum. Gecenin sessizliðine kapýlmýþ düþünüyorum. Her yazdýðým hecede þiirde kendimi asýyorum. Kayýp ettiðim o eþsiz ilhamýmý artýk bulamýyorum.
Her hecede her kelimede þiirde yok oluyorum. Kalemim tabut yazdýðým sayfayý kefenim biliyorum. Yoluna öyle devam et sevdiceðim ben yok oluyorum. Kayýp ettiðim o eþsiz ilhamýmý artýk bulamýyorum.
Yeni lakap koymuþlar adýma adýmý cellat koymuþlar. Çünkü her ilhamsýz yazdýðýmý þiiri acýlara boðuyorum. Ýçimde kalan ufakta olsa o umutla nefes alýp yazýyorum. Kayýp ettiðim o eþsiz ilhamýmý artýk bulamýyorum.
Canýmýn içi þiirlerden giderek uzaklaþýyorum. Güne doðan o sýcak güneþi görmeden yaþýyorum. Ve anla artýk sevdiceðim yaþadýðým günleri arýyorum. Sende gördüðüm o eþsiz ilahmý kayýp ettim bulamýyorum.
kosarli47/mehmet emin dað Sosyal Medyada Paylaşın:
kosarli 47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.