ELVEDA

Dýþarýda çekilmez bir soðuk
Gri tonlarýna çalýyor gökyüzü
Ve pencerelerde buðu nemli
Zihnimde sobanýn kaynattýðý suyun sesi
Bir de parmaðýmýn adýný karalayan hevesi

Soruyorum asmamýza konan güvercine ’’yârim nerede’’
Güvercin sanki beni tanýyormuþ gibi
Uzun uzun bakýyor bakýyor ve susuyor

Soðukta onu terkeden eþini arýyor gibiydi
Ne yapsýn garip, her derde benzemez ayrýlýk
Her canlýnýn harcý deðil iþte
Sevenin deðilde , acý verenin peþinden koþmak
Aþka sýmsýký tutunup bu cefayý çekmek

Ýçimi parçalýyor yalnýzlýk veremi
Ve üstünen katlanan yokluðunun kederi
Unutamýyorum gül yüzünü
Ýçimi titreten kara bakýþlarýný
Gülüþünü,gamzelerini,saçlarýný
Hatalarýnla, doðrularýnla herþeyinle benimdin.
Uzun zamandýr görmedim seni
Ama alýþtým hasretine
Yokluðunda vefasýz olamam, avuçlarým sevgimi
Kavuþmak mý, bir ihtimal, belki

Dargýn deðilim sana, olamamda zaten
Sadece kadere sitemim var, gerisi yalan
Yaþadýklarýmdan sensin geriye kalan
Rabbim yaþatmasýn sana tek bir gün içinde elem
Eþini kaybeden güvercin gibi, bu son acý, bu son matem.

ELVEDA...


MEHMET TEKÝÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: