Köpük, köpük dövüyordu sahili
hýrçýn sevdalý deniz
duruldu
uslandý dað gibi dalgalar
meçhule açýlan umutlar yorgun
martý kanadýndan yelkenli
aheste çekmekte iyot kokulu rüzgarlarý bedenine
ve sevda limanýndan demir almakta sakin diyarlara
çisil, çisil yaðmurlarla
aheste, aheste
durulmakta aþk coðrafyasýnýn
fýrtýna biçen yamaçlarý
kar yaðdý badem dallarýna baharda
cennet meyvesi erik aðaçlarýyla beraber
ve genç kýzlarýn baþ tacý papatyalar
raks etmekte yeþil çayýrlarýn esintisinde
narin bedenli gelincik çiçekleriyle
nefes almak ýzdýrap iken
karlý daðýn
sisli doruklarýnýn zemheri cehenneminde
daðýldý hüzün bulutlarý
nefes nefese kalan zirvelerde
dað
dar gelen baðrýndan
azat etti ahu gözlü ürkek maralý
yaprak dala
dal bedene küser mi?
Her þey sus pus
in cin top oynuyor çýt çýkmayan
eski gül bahçelerinde
umut var!
kim bilir?
baharla birlikte
güneþ doðar
boynu bükük kalan gülün üstüne...
Ahmet Moran
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.