Yine yetiþemedim minibüse. Oysa el de etmiþtim durmasý için. Bastý gaza , geçip gitti. Beni bekleyecek kadar zamaný yoktu besbelli Zaten yolcusu da bir hayli çoktu besbelli.
Bekledim on dakika kadar daha. Gecikmekteydim iþime. Yine fýrça yiyecektim patrondan besbelli. Geldi bir minibüs daha. Tam basamaða adýmýmý koymuþtum ki, O da gazladý;yere yapýþtým. ‘’Abi özür’’ Dedi þoför, çekip giderken. Ziyadesiyle yýlýþýktý besbelli. Böyle manzaralara alýþýktý besbelli.
Üçüncü minibüsü bekledim. Geldi salkým saçak. Yolcularýn yarýsý içeride, yarýsý dýþarýda. Hani ayýp olmasa üste de alacaktý beþ-on kiþi. Millet öylesine sýkýþmýþ, öylesine senli benli, Kýz giren dul çýkacak...O denli. Ona da binemeyecektim besbelli. Bir köþeye sinemeyecektim besbelli.
Hele þükür sonunda geldi belediyenin arabasý. Daldý içine memuru, iþçisi, ýrgatý, marabasý. Millet ne de güzel zýp zýp zýplýyor. Tek hamlede basamaklardan hopluyor. Oysa bana o iki basamak bir zulüm. Þoför diyor: ‘’ Haydi binsene gülüm’’ Ah be gülüm...O iki basamak benim için bir ölüm. Girdi koluma genç bir bayan, Dedi:’’Yardým edeyim. Sakatsýn besbelli ‘’ Yaþlýsýn, yorgunsun, bî takastýn besbelli’’
Bizim de arkamýzdan sallanmadý ne mendil ne de bir kol. Ufaktan ufaktan almaya baþladýk yol. Ýnledim, sýzladým, yakýndým… ‘’Bir yer veren olur mu acep?’’ Diye bakýndým. Delikanlýlarýn hepsi Ayþe, Fatma, Kamileydi besbelli. Kalkamadýklarýna göre hepsi de hamileydi besbelli. Yolum kýsaydý çok þükür. Tam bizim okulun caddesine girmiþti ki otobüs. Baktým bir akülü tekerlekli sandalye. Ýmrendim vallahi…’’Ulan adamdaki keyfe bak, Açýk havada, saatlerce vasýta bekleme derdi yok. Sen inek gibi araba bekle, Üstüne üstlük bir de böyle ayakta git bakalým.’’ Dedim
Lakin garibim bir türlü yaya kaldýrýmýna çýkamýyordu. Mecburen dalmýþtý iþlek trafiðin içine… Korna çalanýn, küfür edenin haddi hesabý yok. Kalbimin tam orta yerine saplandý bir ok. Çýkar mýydý hiç yola? Mutlaka vardý bir derdi. Çarptý lüks bir araba.Onun da hikayesi sona erdi. Demin imrenmiþtim ya, Þimdi içim acý büründü besbelli. Ýnsanlýk denen mefhum yerlerde süründü besbelli.
Binlerce, on binlerce , milyonlarca küfür gelmiþken dilime. Bir o kadar da vardý edebilecek kelime. ‘’Tövbe et Sami, dilini ýsýr, tükür.’’ Dedim. ‘’Ya Rab…Affeyle bu kulunu…Halime þükür.’’ dedim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sami biberoğulları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.