Kendimiz gibi açýk çýplak kentimiz Sokaðýmýz gibi kimsesiz Bize sýcak bir kalp býrakýlmadý Onun için üþür ve titreriz Yalnýzlýklar iþlenmiþ alýn yazýmýza Yalnýzlýklarla ýslanýr yoksul mendillerimiz Mendillerin ýslaklýðýný kurutamayan Gece gibi güneþler vardýr sokaklarýmýzda Bir yeme binlerce ürkek kuþun konduðu Yanýk þiir, acý türküler gibi dert çöker sokaðýma Aðýtlar yakar gözlerim Acýlarýn dokunduðu gözyaþlarýma Soðutamaz ýrmaklar yüreðimizdeki koru Dindiremez ne acýmýzý, ne açlýðýmýzý, Kuru ekmek, acý soðan tuz aðusu Yar yarenlik eder yaþamla, ben yar dibinde. Aynada gördüðün, aðlayan bir acýdýr yüzümde Yar dibinde bir boþluðum ben ey yar Kentimiz gibi yalnýz, kendimiz gibi mezar Benim gülüþlerimde aðlayýþlarým var Seni sarar gibi sarar beni yalnýzlýðým Ben sensiz bir kent atýðýyým… Zübeyi YÝÐÝT
Sosyal Medyada Paylaşın:
zyigit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.