Berivan

derin bir kuyudan çaðlýyorsun
yerin kulaðý duydu
cemredir çatlýyor topraðýn
kabaran göðsün ýlýcak
sonra fýþkýrýyor dalda tomurcuk
bahçelerde çocuklar

ben böyle bir sabahý karþýlamýþtým
sývas gürün karayolunda
soluk almýþtý kuþlar da
bütün bulutlarýn yutulduðunu sanmýþtým

ne kadar oldu bimem
yolllara revan olduðumuz
çölden
dönsek gidilmez
varsak aþýlmazmýþ gibi görünen

dünyanýn merkeziymiþ meðer
bizden baþlayýp
hep bize dökülen efkârý asumanýn

bak halaylar kuruldu
hâlâ sevgilimmiþsin meðer
unutmuþum
çok toza bulandý üstüm
sevgini giyinmiþim
saçtan týrnaða iyilik ve güzellik

düþmese dilinden çengi âlemi suyun
hiç durmadan ürpersem
ürpersem ve dünya çýldýrýrcasýna dönse hep


bir gerçeðe bel baðlýyor türkülerde erenler
asýlýyorum sýnadýðýn bütün yollara serin
bele, büyüt, emzir beni dilinle
kýrk aðýzda kýrk kilidi yutan baharlar giyin


ateþler harlandý bak
yenildi yalanlarýn feleði
kalbimin evi diyordum ya kavmine
seni sevdiðimden
durmaksýzýn
sevgilim sevgilim sevgilim


sen hangi çölde susadýn böyle
hangi dergahta piþtin
yurt, ülke, vatan
yerden göðe ellerim
yoksa sevgili yoksa
dünya baþtan sona mý senin




.

þimdi.
Sosyal Medyada Paylaşın: