Cemre düþen topraðýn yeþeren alnýnda aklým salýnýr çið damlalarýnýn ýþýltýsýnda,
Yakama düþen alýn terimin nefesi daralýr,
Geçmiþin karanlýklarý dehlizlerde karþýlar tenimi ölüm sessizliðinde,,,
Sýradan adýmlardý benimkisi karþýlýðý ihanet olan,
Uzattýðým sevgi dolu gülüþlerimin elleri nasýr kokardý belli belirsiz,
Yani,
Bir hiç olmuþtu yaþanmýþlýk,
Ýnþa edilen çabasý güzellikler emekler çöptü artýk,
Suizan dilimde kelepçeler kýrýldý
Gönlüm yerde periþan çýrpýnýþlarda
Sorgusuz düþünceler týrnaklarýmýn arasýnda
Þaþkýn bakýþlarým emekli oldu
Ýþte hayat anahtarýný býraktý paspasýn altýna
Adý yaþlýlýk, yorgun sineme çöken acýlarýmýn direniþi,
Kulaðýmda küpe olurda saklanýr us olan fikirlerim,
Neylesin habersizce yaklaþan beyazlarým saçlarýmda otað kurmuþ,
Titrek ürkek olmuþ geleceðim,
Kime ne?
Kim derdi ki,
Kim yakýþtýrýr ki, kim,
Prangalar dolanmýþçasýna güçsüz ayak bileklerime, bir gün dur diyeceðini,
Artýk kapýmý çalan yanlýþ ellerde yok, azaldý bayramlarda þeker isteyen çocuklar,
Belki yanlýþlýkla da olsa zil seslerim,
Onlarda kýsa süren rahatsýzlýk olarak tarihe karýþtý,
Yalnýzlýktan baþka kapýma gelen kalmadý,
Olsun,,,
Gönül hanemin gülleri solmadý daha,
Ölmedim ben,
Belki iþte mazerettir yaþam,
Toprak kucaklar her cümle bedeni gün geldiðinde
Genç kalan ruhum aynasýna küser alýndaki aklarýný gördüðünde
Öyle çabuk uçar ki ömür bir lodos yeter çelme atar sere serpe
Yeþeren her filiz ömür katresini sular gözyaþlarýnda
Kimse yaþlanmayacak gibi koþtu hayatýn peþinden…
Tutkular aydýnlýklar köle etti hýrsýn ilmeklerine astý hiç sualsizce,
Ne fedakârlýklar harcandý riyakâr bakýþlarda,
Tükenen onca bereket bir fýrtýnanýn esintisinde son buldu.
Begonya kokularýnda
Sarý tomurcuklarýn esrarengiz duruþunda
Dinlenmekte þeker tadýnda ki, ömrüm…
Çocukluk kollarýmda yeniden can buldu yaþlýlýk denen illetin eteðinde,
Belli belirsiz bakýma muhtaç,
Sarý þekerlerim artýk bir kocaman fanus dolusu,
Yataðýmla kucaklaþan masamda seyirlik,
Ýþte gölge oyunudur sahnesinde canlý oynanan sonu belli olmayan yaþam,
Hastalýklar yaþlanmaz, genç kalan ruhla eðlenir direnirse beden,
Nurcan BÝNGÖL 20/02/2013 Ereðli -Karamürsel