atýmýn eyerini ayarlarken ben göðün maviye boyandýðý bir gündü öyle neþeliydik ki köþeyi dönen bir çeþmenin üzerine çýkýp dörtnala altýndan bulutlarýn koþmuþtuk bir zamanlar
dedim ki adaþýma sen kendini þimdiden öldü bil, belki yaþamak düþer bahtýmýza bir de bakmýþsýn kimbilir?
dedim ki adaþýma durma, bir tüfeðin alnýna niþanla kendini bugün korkulardan arýnýp ölümüne bakalým atlarýn üzerinden yani dörtnala
dedim ki adaþýma bugün aradýðýmýz belamýz olsun meraklanma sen bize mi kaldý karar vermek bahtýmýzda ne varsa oh ne âlâ
sizin anlayacaðýnýz o günden sonra ardýmýza hiç bakmadýk gözümüzde ne bir yaþ ne bir ah, genç yaþta öldük bizden geçti gerisini onlar düþünsün oh ne âlâ
haydi bakalým.
13.03.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.