Irak Düz Çizgilerin Artığıyla

yað tenekelerinden bozma saksýlarda
süs biberleriyle ýrgalanýrken mütevazi tebessümler
akþam nasýl da tatlý çökerdi iyimserliklere
hiç girilmeyen
ömürlük dostluklara saklý
odalara sarýlan meraklarla
geçerdi bazý tatil zamanlarý
bulutlara öykünen böyle bir zenginlikte
bozulmamýþ misafirlik kokularýyla
çizdim siluetini özlemlerime...

son sesleri kayboldu bilinmezliklerin
uzak gölgeler kýpýrdamýyor anlýk umutlarýma
kirli sarý ýþýklarýyla þehir kendine mahkum
bense asma damlý bir çocukluðun dýþýnda
bir de sadece senden uzaðým
ince pazen renkleriyle gelen hayat
gri bulutlarýna teslim bu bölünmüþlüðün
sahiplendiðim yaðmura hazýr bu akþam da
gözlerimden akan kalabalýða
býkmadan usanmadan soruyorum adýný...

kavuþmaklarla yaþanmýyor ki hiçbir aþk
ýrak düz çizgilerin artýðýyla aðlanýyorken
baþkalarýna...
ve avuçlarýmla ovuþtururken
yüzümün kekre sýkýntýsýný
gidiþlerin ertesi býraktýðýn
yapraklarýný tutuyorum sanki
öyküsüzlüðümüzün...

sabýrla
hemencecikli kalbime
susacaðý aný bekliyorum caddelerimin
sesimi sözümü suçluyorum
beni anlayacaksýn diye beklemek yerine
rüyalar not ediyorum þiirlerime
çünkü aþk kavuþmakla deðil
anlaþýlmakla yaþanýr
ve sýrf beni anla diye
adsýz býrakmadým hiçbir gözkýrpýþýmý...






kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: