dudaklarda kırmızı karanfiller

güneþ çýkýnýmda
sararan çul.

ve utanmaz kararan gece
oynaþýr alaca duvarda
gölgelerle.

zaman eskileri
hükümlü
epeydir
gökyüzü karadul.

göz kýrpýþtýran iklimlerdi
yaprak biriktiren
ve bu gün
yüzüm de düþünceler de
yoksul

yorgan sýcaklýðýna
hasret bu nefes.
bir o kadar donuk.

tenime dokunan eller
neden bu kadar soðuk.

asýl dudaklarýma
dökülür eylüller.

salým salkým sarkar da
kömür karasý gözlerde
belki açar karanfiller.

balçýk, gece yaðmurlarý
þimdi,
uzat ellerini
tan atýmý bu kesik gülüþler.

düþünme.
kuþanýr al muskayý aþk
þahlanan týlsýmý beþiðimde.
bak, akþamlar da esmer.

sus…!
biliyorum…
masal bu
elbet biter.

bu yangýn
elbet söner.
erir küller

ve ardýndan atýlandýr
kýrmýzý karanfiller.

Blackless

Sosyal Medyada Paylaşın:

Blackless Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Mercan Çiçekleri Pejmürde Şafaklar Pierre Loti'de Son (.) Düğümlenmiş umut iki kirpik arasına Dolma kalem ile mürekkep:) Çiğdem Şerbeti KÜTLE Üç kuruşluk şiir:) ‘’O ESKİ SEVDALARDAN’’ Çeşm-i bülbül