İnsandık işte
Biz Güneþ’in görünen yüzünü sevdik
Topraðý sevdik aðacý suyu insaný ve onun yürek atýþýný sevdik
Biz hasreti sevdik o yol ki anlatýlasý gibi deðil
Kör deðil, sakat deðil, ölü deðil
Biz yaþamý, yaþamayý sevdik
ellerinde sýcak simit güneþe koþan çocuklar gibi sevinç içindeydik
Bilir misin, tüm dünya çocuklarýnýn dili aynýdýr;
tek bir yürekte hep ayný þarkýyý söylerdik; kardeþlik.
Biz her düþüþümüzde ýþýk selinde bir yol görünürdü
Ýdealimiz;bir umut, bir lokma ekmek ve bir yudum su
Bir de yüreðimize niþangah yaptýðýmýz kýrmýzý bir güldü
Anla iþte; yaþayan ölüler dikerken kendi mezar taþlarýný
Biz bulutlara emanet verirdik göz yaþlarýmýzý
Ah ! Anadolu da baharýn nefesine aðlar kuru üzüm çubuklarý
Sonra ayný heyecan ve coþkuyla yeþerip boy atar filizler
Yapraðýna kýrmýzý benekli uður böcekleri ve iþçi arýlar konar
Gülgesinde karýncalar Kaf Daðý’na uzanan pembe düþler kurar
Sen uyurken gül desenli yataðýnda
Mor salkýmlarýn yanaðýný öper
Güneþten gelen peri gülüþlü kelebekler
Þimdi diyorsun ki nerede o sevdalar,ve ölümsüz sevgiler
Heyy gözünü sevdiðim ! Kara bahtým! Gözüm, kaþým, al yazgýlým !
Bilmez misin sol yanýnda onlar için dua eder melekler
Bilmez misin o güzel insanlar tahta kalemlerini toplayýpta gittiler .
Þimdi geride bizim gibi adam görüntüsünde kaðýttan kaplanlar kaldý
Bir de enfiye kutularýna gizlice sardýklarý göz yaþlarý
Hayat denen yolda ince kýzgýn bir tel üzerinde yürürken
Millet ip cambazý sanýp doyasýya alkýþlardý bizi
Bilmezlerdi ki ayak tabanlarýmýzýn canlý canlý piþtiðini
Yani anlayacaðýn güzelim, senin tabirinle biraz cahildik
vicdaný kör,irfaný kör þu üç kuruþluk dünya düzeninde
bir namluya sürgün mermi bile olamadýk
Kahretsin ! insandýk iþte!
(Not: Bu þiir tüm olumsuzluklara raðmen onuruyla duracak defterimde)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muharrem Nalçacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.