Yalnýzlýðýn en derin uçurumuna yaslanmýþ kalmýþým yangýn yüreðimle ey hayat. Sevginin ortasýnda, derin acýlar hisseder mi insan? Aydýnlýk gülümsemelerin içine, hüznü yerleþtirir mi durup dururken? Gözlerine buðu,diline sitem, yüreðine burukluk, çöreklenir kalýr mý sýzlarcasýna? içimdeki dünyam, içinde bulunduðum dünyadan daha büyük.Hayat uzun, çakýllý, bazen geniþleyen bazen daralan, düzlükler ve engebelerle dolu, iki yaný aðaçlarla kaplý uzayýp giden bir patika..yada aslýnda nasýl olduðunu tahmin ettiðin ama hep görmek istediðin bakýþ açýsýyla bakmayý tercih ettiðin bir yol.Hayatta her þey gelebilir insanýn baþýna, kesin olan tek bir þey vardýr ki, tüm inançlarýnýza, umutlarýnýza, beklentilerinize, hüsran ve hayal kýrýklýklarýnýza raðmen dünya dönmeye devam ediyor ve inancýnýz bir kez olsun boþa çýktýktan sonra her þeyden vazgeçmek yapýlabilecek en basit þey oluyor...arsýz duygularýmý yok sayamýyorum bu aralar,ya ordayým ya burda,koyu bir gelgit içinde çalkalanýp duruyorum pervasýzca,ayak sesleri hiç susmuyor beynimde,deli bir gürültünün sessizliðini bekliyorum kaderine razý gelmeyen berbat bir asilikle.....Her çýrpýnýþta biraz daha mý batýyorum farkýnda deðilim,Bir tek gülümsemem kaldý dudaklarýmda bozulmayan ve yorulmayan,bir tek gülümsemem kaldý bana el deðmemiþ,korunaklý...Ve sen... hayat nefes almak deðil farkýnda olmaktýr ayrýlýðýn ve yalnýzlýðýn bir baþka boyutunu gördüm,ölüm bildiðim gibi deðilmiþ aslýnda; yalnýzlýk bildiðim gibi deðil...ayrýlýkta...bütün bunlar ve herþey,gidildikçe gidilmesi gereken ve öðrenip anlamakta sonu olmayan gerçeklermiþ..þairin dediði gibi ’’ilk ve son durak nerede’’kimi zaman öfke kimi zaman hüzün kimi zaman ümit ve sevinç...kimi zaman þiir kimi zaman sonu gelmeyen yarým yamalak satýrlar....ÝÞTE BENÝM HAYATIM..
AYAZ . bana aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayaz k.sesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.