Bir mum gibiydim sapasaðlam ,dimdik ayakta. Sonra biri çýktý karþýma ,yakmak istedi Çakmak alýp yandýrdý Kalbim kanaya kanaya Eridi bitti ona. Gün geçtikçe daha çok eridi Taki mumun dibine vurana kadar Gün geldi mum bitip tükendi Þimdi mi?....... Beni aþkýyla alev alev yakan gitti. O gitti herþey bitti, Bana tek kalan yanan külleriydi, O gitti gitmesinede, Hala benimle , hala benim , hala yüreðim. Kalbim ,ruhum,gözlerim., Ýþittiðim en güzel ses... Dinle beni sevdiðim ; Hani sen gittiðini sanýyorsun ya Yanýlma sakýn... Gitmedin , bitmedin bende, Varsýn yok ol , hiç gelme, hiç sevme Varsýn yanýmda olmasýn bedenin, Ben en büyük aþký yaþýyorum.... Kalbimle, varlýðýnla... RUHUMDAKÝ RUHUNLA....!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
ELİF KAYA. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.