Ne yani , korkularýmýn tek nedeni sensin desem durulur musun? Karþýma kurulup , gözlerime dalýp yok olur musun ? Kokunu ruhuma hapsedip, terinde beni kavurur musun? Yok ! Yokk !!! Öyle kolay deðil , oldu olacak hiç bilme sen...
Sus ! Konuþma ! Anlamýný yitirmesin hiç bir hatýra... Yok oluþlarýn gel-gitlerinde yýðýlýp kalmadan ölesiye, Ýçimi zifiri karanlýktan aydýnlýða çýkaran gözlerine içiyorum Bu gece , sarhoþum bedenimde , sen yine hoþsun gönlümde...
Alýþkanlýðým deðilsin sen benim , unutulacak duygum deðilsin Ömrüme hapsettiðim tutkumsun sonsuzluðun özleminde... Önceliðimsin , ilkimsin sen , sonum belki de ilk defa bu derece Hissettiðim kadýným , kanýmda bana can veren umutsun sen
Bilmem... Bilemem... Bilmeni istemem.
Söyleyemem... Susamam... Bakamam... Sarýlamam...
Yokum Yokluðunda Yaþýyorum Umudunla...
Unutma desem duymayacaksýn belki de Okusan bilmeyeceksin senin için yazýlmýþ diye Bakmayacaksýn , o gözle görmeyeceksin Bilemediklerin içimi kemirecek her geçen günde Günler , aylarý ve yýllarý bitirecek Zaman sensiz geçecek , geçsin Ömrüm bitecekse senin aþkýnla bitsin...
Bugün el sin Yarýn sen gelmezsen Býrak bari ölüm gelsin...
Yunus Özkan Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.