saat bir haylý ilerlemiþti kendimi atmak sokaklara gecenin tenhalýðýnda seni aramak istedim çok uzakta mümkün mü diyenler oldu beynimi kemiren sessiz çýðlýklarým susun! kýskançlýktan söylüyorlardý biliyorum.. iliklerime kadar iþlemiþken ruhu ruhumu ele geçirmiþken nasýl uzakta olabilirdi.. kimseler bilemezdi seni yüreðime hapsettiðimi ve attýðýmý kilidini okyanuslarýn en dibine..
sert esintili bir hava ve yaðmurlar eþlik etmeye baþladý.. ellerimi cebime soktum .. hayýr üþümüyordum ona titriyordu bedenim..
sanki beni ona mý götürecekler neden hizlandýlarsa adýmlarým..
yaðmurun yaðmasý, bu iyiydi iþte arkadaþ olurladý göz yaþlarýma..
gece ve yaðmur bir de bana kokunu getireceðine dair söz veren rüzgarlar anlýyordu beni.. huzur buluyordum sanki onlarla.. saatlerce konuþmama katlanýr gýklarý çýkmazdý.. soru sormazlardý ..
yaðmurlar saklarken göz yaþlarýmý yüreðimin ateþini kusardým rüzgarýn avuçlarýnda.. rahatlardým..
nedense bu kahrolasý gecelerde hasretim bine katlanýrdý.. soluduðun havayý getirecekti rüzgar söz vermiþti.. kýrmazdý beni yalvarýþlarýma dayanamazdý..
ayaklarým hala bilinmezliðe sürükleniyordu.. hafýzamdan silinsin istedim her þey arýnsýn üzerimden sinmiþliklerim evimin yolunu unutsam mesela kaybolsam gecenin koynunda.. kaybolsam alýþamadýðým yokluðunda yok olsam ...
ayþe SEVÝL 21:00 09/03/13
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşe sevil gece notlarım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.