sensizliðinde bir kez daha
çekip giderken bu kentten
yollardý dürülen
bir yolluk sanki ipekten
çiçekli bir bahar,
uzun ince yerlerde serilen
ve ayaklarýnda çam sakýzý
aðdalý mý aðdalý
adým adým gölgen gibi
bastýðýn yerleri söküp giden...
gül kurusu solgun þimdi
sen yoksun yanýmda
sallanýrken esintilerde
sokaða býrakýlmýþ rastgele
saksýdaki palmiye
aðaran saçlarýyla...
senden uzak gezintilerde
gittiðim her yerde
yüreðimde izdüþümler
senin için çabalar
yürürüm sabaha kadar
ay ýþýðý sarar tenimi
uzaklarda olsan bile
sesini duyan birisi var
merhaba sevgili, merhabalar...
Þaban AKTAÞ
01.02.1997- PAMUKKALE