neyise lafın birini goyup ötekine geşmeyen gaktım duttum hemen ordan kesdirimden evin yolunu duttum, seğirdiminen ha ev toplancak deği, emme böğün başga her gün ora bura keydiğim fisdannarı asbaplığa basdım Ismayıl geleli düğünde bayramda keyindiğim gizdeliklerin birini çıkarıyon ötekini keyyon gerisini bana sor, yoşuk deye perdeyi değişdirmişiyin “iki ğarılı bitten iki analı sütten ölü(r)” deler, Ismayıl da nere varsa zufra atılıyodur, kankı gapıyı çalsa ikram izzet boldur emme kimse benim gibi yeyim-yeycek, gırıntı mırıntı tedarikli değildir valla, adam açık çay içerimiş.. ya kim demlikde demler de yedekdu ıscak su bulundurur
çocukların hankı gelse evel Allah eli boş gelmezler, bek bonkördürler valla neliklerinen etişdirdim ben onnarı, başgaları olsa her Allahın günü hır-gür eder, dirlik düzennig galmaz harp çıkarı(r)lar, onun bunun nizesinde olular ya
valla şükür emrine esla esla birinin ötekine gaşını eğmesi yokdur.. neye biliyon mu çok çekdim bacım, o zamannar birbirlerine mut oldular, öğeylik ne bildirmedim ben onnara, bek dutgundurlar bi araya ğelsinner var ya hankı hankının bobası, hankı hankının gardaşı, hankını hankı doğurdu bilemen valla eller öz gardaş geçinmedi emme ben esla öğeylik bildirmedim.. esla, esla.. benim çocuklarıma falanın fianın deği(i) Aşadudunun çoc(u)kları deller, ta öyle
onu deyodum payam ceviz gırmışıyın, sandıkda leblebi-fısdık, piskevit, lokum kekik hazır tıkırdayıp batı(r) zobada dünden su dökünüp saşlarıma gına vurdum yemen gınası ay anam, elime bile gapgara oturdu aççık sovan gapcığı goduydum ondan mı ne dırnaklarım narçiçe(ği) sankı yarından sonura gerdeğe gircek gibi eller duysa görse tefe gorrlar, gülerler vallahi aman kim görcek beni herkeş işinde gaydında hemide bizim macera, havaslık unuduldu getti bi ellen bi ele, o zamannarı bilen-eden galmadı desek oluu hemi de herkeşin a(ğ)zı kesem mi ki? aman kim ne derse desin ekmek suladım kaş gap aş bişirmişin fasilesinden, keşge(ği)ne, ilanasından, gumpirine kime sorsan garının kesdiği yenmez der ya, hinci kime halim hu deyen horaz kesdim hemide kendi elimine hinci bi deliğannıya hu horazı bi kesivi decen.. işin gücün yoğusa dert annat gari eyisi mi üş gulfalla bi elhem “bıh” et boğazla at şora hamıraşı, cılbır olu-geder oturukene höşmerim, gadeyfi, taha ne; havla etceğdim hinci yağsı yağsı kokar ortalık çıkılar file hazır emme gız daha ünneyip gelenece kırk tefa eve varılır emme yüremin gümbürtüsünü duysanız bi sanki okula gediyon sanki ilk gaçışım sanki bekleyen var yaş kaş olursa olsun garı gısmı her z(a)man garıdır vallahi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.