aklým hep sende o hain sancý içimde
köhne kasabanýn salaþ meyhanenin küf kokan
duvarlarýyla konuþtuðum yine sen...
her yudumun sonrasý boþalan her þiþenin dibinde
dudaðýma deðen ýssýz sýcaklýk hep sen....
o þarký takýlmýþ dilime ’’nereden sevdim’’...
kelimeler mi eskidi
sensiz bir cümle kurmak nasýlda zor...
aklýma senden baþka birþey gelmiyor
desem ki gurbetteyim bütün yollar sana çýkýyor
uzun tren yollarý ard arda dizilmiþ kentler istasyonlar
ellerim düþlerim sýlam sen kokar gözlerim hep sen bakar...
kalem sýzýmsýn
dudaklarýmý yakan o iki kelime deki mahpusluðum
sol yanýmda boy boy beyaz gelincikler papatyalar açtýran
’’huysuz ve tatlý kadýn’’...
bitip tükenmez hevesim þiirim
kursaðýmda kalan bir tutam mavilere bezeli ümidim sen...
bayramlýk urbalarýný giymiþ
haylaz þýmarýk coçukluk sevincimsin
kasabalý yüzü kirli çocuklar lirik türküler söylerken...
dilimde ay tutulur
gözlerimden bütün yýldýzlar kayar...
þimdi
yavaþ yavaþ ölüyorum sensizlikten
yokluðunu öperken adýnla titreyen dudaklarým...
kaybedilmiþ gökyüzüne gök kuþaðý taþýnmaz
yaðmur kuþlarýný yorgun kanatlarýnda
kelimeleri ak tenli kaðýtlara mahkum edip
hükümsüz þiirler yazýyorum terkedilmiþliðimin kýyýsýnda
þimdi ölsem benimle gelir miydin...
göksu kesiliyor suskunluðum yoksulluðum
dudaklarýmda bir adýn kalýr mühür vurulurda dilime...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.