Henüz sekiz yaþýnda kýzlarýnýn en genci Baba boþta geziyor, üç küçük kýz, öðrenci. Bakkala borç çoðalmýþ, vermiyor veresiye Kardeþler okumalý ezilmesinler diye. Ecel bazen yokluyor, yoksul yürek tekliyor Umutlar Yeter Kýz’da hepsi ekmek bekliyor. Altý çocuðu ile ne yapacak parasýz Kira da ödenecek, Fatma Kadýn çaresiz. Eþi çalýþmasa da varlýðý yetiyordu Memiþ zayýfladýkça umudu bitiyordu. Ne yapsýn Fatma Kadýn hiçbir yol-yordam bilmez Bir kez gülmemiþ kader, bundan sonra hiç gülmez!
120-Hasta Memiþ
Bu yoksul, aç yuvaya bir boðaz eklenirken Ýlk iki kýzdan sonra bir erkek beklenirken, Yine kýz olup doðan sonraki bu can nesi? Son kýz olmasý için "Yeter" demiþ annesi. Ama üç kýz yetmemiþ durmadan baba Memiþ Bir erkek çocuk için ille de "devam" demiþ. Songül, Sonay, bu Tamam (derken) üç kýzý daha doðmuþ Tam altý kýzdan sonra tez ölen Taha doðmuþ. Bir eli balda deðil, ne de bir eli yaðda Kýzlarý büyümüþtü, üçü gelinlik çaðda. Bazen hasta yürekte güçlü, keskin bir sýzý Bir emekçi olmuþtu þimdi sevdiði kýzý.
121-Yeter Kýz’ýn Kaderi
Çýðlýklarý bilenmiþ anamalcý düzene Hýnç ve öfkeyle dolmuþ çocuklarý üzene... Yeter Kýz’ýn kaderi yoksul bir evde doðmak Ekmek parasý için çýðlýklarýný boðmak! Öðretmen ne demiþti: "Bu takdirlik öðrenci Mutlak okutulmalý, sýnýfýnda bir/inci..." Ýlköðretimden sonra okuma hakký dolmuþ Ýþ aramýþ sonunda Furkan’a dadý olmuþ. Tahanýn acýsýný gömerek en derine Furkan’ý koymuþtu O, kardeþinin yerine. Kardeþi öldüðünde yaþama darýlmýþtý Bütün sevgisi ile Furkan’a sarýlmýþtý.
123-Yeter Evlenmemeli
Çalýþamýyor baba eve de ekmek lazým Ýnsanoðlu aç durmaz çareye bakmak lazým. Böylesine çaresiz kalp hastasý babasý Kýzlarýný evermek ölmeden tüm çabasý. Herbirini teliyle, duvaðýyla everse Bir yandan korkuyordu, ya Yeter Kýz severse... Ama Yeter Kýz baþka O hiç evlenmemeli Yine de kýzlarýna asla aç denmemeli... Zaten hali periþan, çalýþan bir tek Yeter Yeter Kýz da giderse olacak daha beter! En deliþmen çaðýnda, onaltý yaþlarýnda Hiçbir yere gitmeden durmalý baþlarýnda.
124-Babanýn Endiþesi
Eziyete dayanýp cefaya alýþmalý Her zorluða katlanýp Yeter Kýz çalýþmalý! Yoksuldu hep ezildi, yaþam boyu eðildi Yeter Kýz çalýþsa da baba rahat deðildi. Uykusu kaçýyordu biri sevgilim derse, Yoksulluða kahredip ya onunla giderse...
Cumali Cumalioðlu 28.12.2008 – 10:10
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cumalioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.