HÜZÜN

HÜZÜN

Nereye baksam keder,nereye baksam hüzün
Ne baharda ne de hazanda gülmedi yüzüm.
Bitmedi gamým, çilem lakin tükendi sözüm
Artýk kapadým defteri,kýrdým kalemi, ben.


Bir fani ömürdü,yaþadým.Geldi geçiyor
Her bir oku yaslý sinemi deldi geçiyor
Götürdü neþemi,zehrini verdi geçiyor
Onun için dost yaptým kendime, elemi ,ben.

Mehtap baþka ýþýdý, sular baþka çaðladý
her yaslý çýðlýk sanki yüreðimi daðladý
gönül býrakdý neþeyi,gam yükün’ baðladý
yandým da geçtim dertte,Aslý’yla Kerem’i ben.

çile oku geldi de,buldu benim böðrümü
açtý yara on yerden deldi benim saðrýmý
garip gönlüm duy benim sana olan çaðrýmý
yaþadým içimde binbir derdi, veremi ben.

çektim elimi ben , dünya denilen yosmadan
nuþ edip hayat zehrin’ için için kusmadan
can dostlarým günü gelince bana küsmeden
dost yaptým kendime hüznü bana vereni ben.
Sosyal Medyada Paylaşın: