Son demde, son kanat çýrpýþlarýn sesiydi gelen...
Bir bahar sabahý açmýþtý gözlerini hayata,
bir hazan akþamý kapatýyordu iþte...
Gidiþin, tiz ayak sesleriydi geceyi delen...
Mevsimlerin son demiydi, mevsimsiz zamanlara yolcu...
Son vedaydý; hüzünle harmanlanmýþ sözlerin eþiðinde söylenen
Son emanet ediþti yaradana
Son selamla gidiþti..
Sonsuzlukta buluþma umuduyla,
son kez bakarak yüzüne, elveda deyiþti…