Ah ile devirmesen, yýkmasan bentlerini Almasan vebalini, bedduasýný; gönlün Sakin akan ýrmaktýk, ne yýkan ne deviren Ahdimiz; dostluk idi düþmanlýk yoktu serde Ahdimizden dönmenin gereði neydi þimdi..!
Tüy bitti ayasýnda, dikeninde gül açtý Artýk davet etmesin; çaðýrmasýn seni dil Kanatsa da sineyi, buruk olsa da veda Varsýn, canýn saðolsun dile düþsün elveda...
Yýldýzlarýn baðrýnda sancýlanýyor umut! Karanlýða mý düþtü , geceye doðmuyor gün! Pýhtýlaþmýþ duygular, dimaðýnda ki cefa, Takatten düþmüþ gibi, sükutu örter vefa.. Karýþýðým bu akþam, yüreðim iki büklüm Dudaklarým mühürlü, dilimde acý bit tat Susuyorsa sanma ki sükûtun erdeminden! Susuyorsa hatayý, örtmenin erdeminden...
3 Mart 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.