Damla

Koþu parký bedende kendisiyle yarýþan
Düþman denen aynada aslý ile barýþan
Bir küçücük derede dönmez suya karýþan
Gönülden gönüllere akýp giden tek damla.

Korkular tufanýyla sararýp solan beniz
Rengi ayýrt etmeden herkesle ayný teniz
Kirli paslý demeden kucaklar bizi deniz
Tepelerden sellere akýp giden tek damla.

Kýsa karanlýk yolda hayat onunla baþlar
Hasret kaynar kazaný yumurta gibi haþlar
Ulaþma arzusuyla dökülür gözden yaþlar
Yüzümüzden dillere akýp giden tek damla.

Ayakla kat edilen bir mesafe pergeli
Hangi yöne çevrilsem batar nefis çengeli
Musallanýn yiðidi aþmak ister engeli
Gazellerden yellere akýp giden tek damla.

Zamana kafa tutup aþk misali ararým
Maðma ve toprak geçip asumana kararým
Bilmediðim yitikten ömür oldu zararým
Vahalardan çöllere akýp giden tek damla.

Boþluktaki güneþin ekseninde yer küre
Zahmet ve meþakkatler varmak içindir bire
Canda mum yanýþýdýr verilen bunca süre
Bülbüllerden güllere akýp giden tek damla.

25.01.2013
Ahmet Çelik
Ceyhan
Saat:22.15

Sosyal Medyada Paylaşın: