ey sevgili

ey yoluna can koyduðum
sevgimle yücelttiðim aþkýmla baþ tacý ettiðim
kurban olduðum bayram olduðum hayran olduðum
beni bir baþýma koyup bensiz ellerde
nereye nereye gidiyorsun
bu þehir sensiz ýssýz bu þehir sensiz sessiz
bu þehir sensiz sahipsiz bu can sensiz rezil
bu can paramparça sensiz

ey uðruna kendimden vazgeçtiðim
zorda kaldýðým darda kaldýðým
duy beni kulak ver bana
kalp ver can ver aþk ver bana
sensiz bu þehir insanlýðýný kaybetmiþ
hükümsüzdür yaftasý asýlý boyunlarda,
fiþlenmiþ herkes seni sevmekten dolayý
sicilim bozuk senden yana
ismim geçiyor polis anonslarýnda
sen kaybýndan gideceðim þimdi
sensiz bu þehir acýlý neþesini yitirmiþ
sensiz bu þehir sönük canlýlýðýný kaybetmiþ

meðerse bütün kalabalýðým senmiþsin yüreðimde taþýdýðým
yazýk her þeyi yeni anladým herkesi yeni tanýdým bildim
elden ne gelir söyle kalpten ne gelir gözden ne dökülür
sen orada ben burada; Doðu’dan Batý’ya
periþan ikimizde tarumar ikimizde,
gözyaþlarým ki teselliye yetmez hüznüm ki sabra gelmez
ey güneþim beni karanlýklara koyup
aydýnlýðýnla nereye nereye gidiyorsun
bil ki sana muhtacým ekmek gibi su gibi hava gibi
sana aþýðým mecnun gibi ferhat gibi
bil ki bu aþka mecburum can gibi

ey vakitsiz gidenim sensiz güneþsizim
sevda tarlasýnda susuzum çatlamýþ dört bir yaným
bir öpümlük su verenim olmaz
bir boðumluk aþka duçar olmuþum
bir gülümlük moral verenim olmaz
bir günlük aþk verenim bir güllük öpüverenim olmaz
sensiz insafsýzým göz dönmüþ caniyim kendimin dýþýndayým
insafýn þefkatin nerede diye sorma sakýn
insafým þefkatim sende kalmýþ

karanlýðým geceler gibi seni sevdiðimi heceler gibi
kanayan yaralar gibi fitil tutmazým merhemsizim
sensiz bir leþim etini kurtlarýn yediði
terk edilmiþ bir þehir gibiyim ortadoðu’da
bombalanmýþ yerle bir edilmiþim
yakýlýp yýkýlmaya yüz tutmuþum
moðol yüzlü sevgili boð beni kov beni

ey þefkatim ey kadýným sensiz mezarlar gibi
sensiz yaþayan ölüler gibiyim
ey sevgili sensiz ben bir hiçim

Sosyal Medyada Paylaşın: