Işığımız Süzülüp Aksın Yeryüzüne ...

Iþýðýmýz Süzülüp Aksýn Yeryüzüne ...

Gökten ýþýðýmýz,
Süzülüp aksýn yeryüzüne.
Ýnsanlýk doysun, sevgiye, barýþa,
Kumrular gibi, aþka,
Muhabbete, hoþgörüye, insanlýða...

Gözlerimiz baksýn,
Derinliðine yükselen,
Mavi gökyüzüne.
Yükseldikçe yükselsin, insanlýk...
Özgür olsun.
Benliðimizde hapis olmuþ ruhumuz.

Biraz sabredip, beklesin.
Sonra Ýsterse,
Çýksýn bedenimden,
Uçsun, maviden türkuaza doðru.
Uçmaktan yorulunca,
Bana acý vermeden,
Kaybolmayýp dönsün.
Göðsümdeki sýrlý kafesine.

Dönerken dünya güneþin,
Biz kalbimizin çevresinde,
Doysun kalbimiz sevgiye,
Aþka, muhabbete,
Dönsün ruhumuz,
Yüzünü güneþe.
Iþýðýmýz süzülüp aksýn,
Parmaklarýmýzdan yeryüzüne.
Önce ruhumuz,
Sonra doysun!
Ýnsanlýk...
Aþka, muhabbete, hoþgörüye,
Sevgiye…

05.03.2013 /05.03.2017
Cahit KARAÇ











Sosyal Medyada Paylaşın: