Mekanım yüreğin olsun, unutama beni ömrünce.

Sayamadým dökülen yapraklarý zamansýz
Mevsiminin en güzel baharýnda
Tutamadým kayýp gidenleri amansýz
Yüreðimin en coþkulu yýllarýnda

Toprak oldum tohumsuz sevda çölüne
Kavuran aþksýzlýðýn da eridim gün gece
Demedim aþk buysa dursun öte de
Açmayacak toprakta açtým sevgim ile

Yaðmur oldu yaþlarým aktý önüme
Düþmeden topraða buhar oldu uçtu göðe
Bin dereden sevda getirdim ektim sinene
Sevgi ektim ayrýlýk biçtin gönlümüze

Derdine düþtüm, derdimi hiç ettim
Gölgeme gölgeni kattým, birlik ettim
Dokunamadým zülfüne, rüzgarla selam ettim
Uçan kuþlarla haber saldým, ümit ettim

Yýllar yýlý besledim sevdamý, el deðdirmedim
Hasretine adaklar adadým, yüreðimi köreltmedim
Bir gün geleceksin diye, anýlarý hoþ eyledim
Adýmladýðýmýz kaldýrýmlarý yollarý, mesken ettim

Geceye büründüm ay ýþýðýnda, puslu gözlerle
Yüreðime düþtün gece gece, acý sözlerle
Saatleri yýllar ettin, sensiz ömrüme
Mekaným yüreðin olsun, unutama beni ömrünce.



Sosyal Medyada Paylaşın: