Dönmeyecek birini beklemek aptallýk, belki de cahillik, insanýn en saf en temiz duygularýnýn bir baþkasýnýn bahçesinde bataklýða saplanmasý, her geçen gün özlemle dibe vurmasý duygularýn.. Lakin ne özlemek öldürüyor beni, ne de dibe vurmak bundan gayri, bir tek þey hissizleþtiriyor kalbimi, kucaðýnda bir baþkasýnýn veledini emzirme düþüncesi..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafa.ic Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.