Son Umut
Yoklama gözlerimde, dünya denen mereti,
Sevdirir kendisini, hayat denen iðreti.
Týrmanýrken tepeyi, iner mi sandýn ordan,
Ruhum periþan olsa, beden düþer aradan
Aþk çýkar yüreðimde, sevgi ile barýþýk,
Benim ruhum sevmeye karýþ karýþ alýþýk.
Süzülsünler sessizce, ilerlesin gemiler,
Ne eylesin sevenler,harap eder seviler.
Damlýyordu çeþmesi, kýrýk dökük pýnarlar,
Gülüp oynar aþýklar, tasýndan mey sunarlar.
Dibi delik tasýndan, içiyorsa yosmalar,
Beli bükük duruyor, kanýyordu aynalar.
Sessizce ilerlerken, ipi kopar kayýþýn,
uykuya yatýp kalýr, rüyalarda barýþýn.
Gün gelir geçer iken, buralar bom boþ olur,
Geride kalan vaktin, hesabý çok hoþ olur.
Yürür zaman, yürürken, en yüksek tepelere
Katýk eder insaný, götürür nerelere.
Çiçekler açarmýþ geçmiþin ta dilinde,
Zeval bulur umutlar, geleceðin gönlünde.
Koþar adým kaybolur dakikalar buradan,
Sarýlýr son bir umut, göçer gider dünyadan.
Sonsuzluk gelip bir gün çabuk çatacak bize,
Her þeyi býrakýp, bedava satacak size.
Böyle geçip gidiyor hayatýmýzýn aný,
Durma artýk taný sen ,bil seni yarataný.
20-02-2013
Hayrettin ÞAHÝN