ardýndan saðanaklarýn
yýldýrýmlar sonrasý
cehennem sürgünüyüm;
oysa yaþamak istiyorum
ateþi sonuna kadar...
gövdesinden kýrýlýp
sularda salýnan söðüt gibi
yýka beni yaðmurlarýnda,
akýþýnda kaybolup
eriyip bitmeliyim
döne döne anaforlarýnda...
ister yel alsýn, ister sel beni
düþler denizinde
senden gelen bahar
kýskanmasýn düþlerimi
kýskanmasýn gece gündüz
yaprak dökümü þarkýlar
b/aþka ne var ki kalan senden,
dilediðimce aðlayabilmeliyim
bitirmek istemiyorum hüznümü
ruhumdaki güz plâðý
dönüp dursun sonsuza kadar,
yaðmurlarý güzün
kýskanmasýn seni benden...
çýplak dallar yeþermesin
öldürdüðüm kýnalý kuþ
dirilmesin bir daha;
adýný duymak bile
bozuyor sessizliðimi
kuþ dilinde olsa dile,
rüzgâr getiriyor seni,
savaþ alaný bedenim;
zýpkýnlar, oklar
tufan yaðmurunda
yenildim bir baþýma...
sonrasýnda yaþanan
Adem’in tanrýsal yalnýzlýðý
sel taþkýný bataklýklar,
sürgünüm cehenneminden;
çaresiz Adem
yasak elmasý olmaksýzýn elinde
Havva’yý yaratacak kendine
sol kaburga kemiðinden...
Þaban AKTAÞ
22.02.1998