KISKANDIM

Geçtim saðlýðýna bakan tabibi,
Ateþini alan elden kýskandým.
Deðil þu canýmý yakan habibi;
Falda görüp bulan dilden kýskandým.


Yataðýna camdan vuran ýþýktan,
Tabaðýnda masum duran kaþýktan,
Deðil hayalini kuran aþýktan;
Ciðerine dolan yelden kýskandým.


Masaný dolanýp kaçan köçekten,
Selamsýz sabahsýz uçan böcekten,
Deðil saksýlarda açan çiçekten;
Defterinde solan gülden kýskandým.


Gözümün önünden alýp götüren,
Olmadýk haberi salýp bitiren,
Deðil uzaklardan bulup getiren;
Aramýza dalan tülden kýskandým.


Aynanýn yüzünü gören sýrýndan,
Düþünü hayýra yoran serinden,
Deðil öyle tuzak kuran birinden;
Kirpiðinden gelen selden kýskandým.


Geçirdim ömrümü sindim arýmdan,
Ateþlere düþtüm sandým harýmdan,
Deðil alevinden, yandým narýmdan;
Sana miras kalan külden kýskandým.





Sosyal Medyada Paylaşın: