Eylül

Hayallerin kadar yaþa dediler.
Ve öldük hergün yaþadýðýmýz anlarda.
Topladým anlarýmý çaldýlar yarýnlarýmý.
Ve sessizlikti arda kalan en arkada yatan.
Bir yýl geçti ölüme yaklaþtým her bugünü geçmiþe saran.


Sus dediler ve susturdum suskunluðumu.
Her yanýma bastým yeni bir yara tuzum eksik.
Her yanýmda aþkýn çaresizliði
Geçmez gün geçerse bir gün...
Devam dediler , edemedim.
Kendime gelemedim her sonda baþlangýcým nerde diye ?
Baþlamýþtým bir yýl daha nafile giden gidene.


Git dediler bana en ihtiyacým olduðu bir anda.
Akan gözyaþýmdý kandan eser yoktu suratta.
Felaketin felaketiymiþ kapanmayan þu yara.
Yarardým kendime hergün bir zarara.
Olmalýydý yarýným bugün kadar,
Olmadý bugünüm dünüm kadar.
Ustaa bak etrafana (!)
Bastýðýn her yer mayýn gönül tarlasýnda.


Yetmez dediler ben kendimi dolu bir bardak sanarken
Bardak deðildim ben aynada yanýlmalarýmý yansýtýrken
Ve yanýldým zamana
Zaman aldý hayallerimi canýmý acýta acýta.
Nerdeydin be ben ?
Nerdeydim ?
Acabalarým kadar aradým kendimi
Acaba nerdeydim ?
Bir çýðlýk ki merhabasý eksik gözyaþlarýyla karþýlarsýn
Karþýlanmaz kan, gözyaþý gibi akar zaman.


Ýnsaf dediler ben insaf istedikçe
Yollarýný gözledim, gelmedi
Ve ben bilirdim her cenazeyi bir düðün misali yaþarcasýna.
Yaþam serüveni kýstýrýr hayallerini kýskaçlýklaryla.
Kiminin mutluluðu gibi,
Kimsenin bendeki mutsuzluðu sevindirirdi onlarý,
Onlar tuzaktý kendimi kaybettiðim ’hep’ anda.
Feryat feryat koþtum ceplerimde taþýdýðým iz,
Doðan her günüm senelerim kadar kimsesiz.

Yaþayamadýðým gelecek kaygýsý yanýmda,
Hayat kum saatiydi
Her gün ölümü hatýrlattý bana
Nafile arkadaþ
Her günün saatleri eksik bende.
Bazýlarý hiç olmadý 24lük yorgunluðun sebebi.
Bazýlarý hep vardý her zaman giderken sende..

Yaþa dediler her mevsimi artýk.
Gül dediler.
Bazen maskelerin bile seçilmez olur
Sana ýsmarlarlar.
Üzerine aldýðýn her rolü yapamýyorsan çekilmez olursun
Kýzarlar.

Ben anlatamam ki vedalarý
Her tarafýmda bir vedasýzlýk.
Zehirli bir ok gibidir þu merhamet ;
Sadece sahibinedir emanet
Karanlýksa yaþamýn daha bir karanlýk.
Ölme demiþlerse öldüðün her gün,
Yaþadýðýn her Eylül sessiz bataklýk.

Vasiyetsiz ölümün vasiyetidir gözler.
Ýçinde kalýr herþey.

Eylül , sen dur ben giderim...
Vesselam
Sosyal Medyada Paylaşın: