Zamanýný bilmesek de. Göçüp gideceðiz Nasýl sa,bir gün Köhnemiþ, yaþlý dünyamýzdan…
Belki, Bir papatya mevsiminde, Dalacaðýz sonsuz uykuya. Badem aðacýnýn Çiçek açtýðýný göremeden… Ya da yaprak dökümünde Sonbaharda , Solan yapraklarla birlikte.
Belki de zemheri de Kar tanelerinin uçuþtuðu Beyaz bir mevsimde Döküleceðiz topraða…
Kimse bilmeyecek Kimse duymayacak muhtemelen, Öldüðümüzü … Bizleri tanýmayan Üç beþ kiþinin omzunda Gideceðiz son seferimize.
Her þey dahil Son tatilimiz olacak bu gidiþ. Öyle, valizler dolusu eþyaya da Gerek olmayacak üstelik. Paranýn geçmediði, Ödemeyi nasýl yapacaðýmýzý Bilmediðimiz Sonsuz ve uzun bir tatile Çýkacaðýz… Rezervasyon stresi yaþamadan Þahsýmýza özel davet ile,
Son kez el sallayarak Geride kalan sevdiklerimize, Geçeceðiz çaresiz, Duvarýn öte yanýna….
Birgül KIZILKAYA Karþýyaka / ÝZMÝR 03.03.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
KORDELYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.