BÝR AYRILIK HÝKAYESÝ
Ne giden bilir
Aslýnda gitmemesi gerektiðini.
Ne kalan
gidene dur demesini.
Çünkü, ne giden bilir
Aslýnda ne çok sevildiðini
Ne kalan,gideni ne çok sevdiðini.
Piþmanlýk olsa da çoðu kez ayrýlýklar.
Attýðý ilk adýmda kanasa da yüreði,
Dönemez.
’’Gidemiyorum iþte’’ diyemez.
Boðazýna bir yumru gelir týkanýr
nefes alamaz ama
yine de gider iþte
K/a/ederini sýrtýna vurup...
kalan farklý mýdýr sanki,
‘’Gitme!’’ diyemez.
‘’Sensiz dünya yaþanýlasý deðil’’
diyemez.
Ardýndan baka kalýr sevdiceðinin.
Ve,vedalaþýrken sevgililer,
Uzaklara dikerler gözlerini…
Ya uzaklara bakarlar,
Ya sadece omuzlara.
Oysa buluþsa gözleri
Bitecektir ayrýlýklar,
‘’Gitme!’’ dese, kalan meselâ.
‘’Gidememki,’’ dese diðeri.
‘’Gidemem, çünkü sen bensin
Ve ben kendimi terkedemem’’
Ama buluþmaz gözler her nedense.
Sonra gider sevgililer uzak ülkelere.
Ayný kentte de olsalar
Uzak diyarlardýr artýk gidilen bilinmezlikler,
Köprüler atýlmýþ,
Dönüþ yollarý kapanmýþtýr.
Keþkelerle baþlayan ayrýlýklar
Meçhule giden iki yolcunun
Piþmanlýðýyla son bulmuþtur....
Birgül KIZILKAYA 28.10.2010 ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.